Ork İhtilali... Ne günlerdi... İsmi lazım değil bir gerçeklikte bir grup ork, savaş lordlarının kendilerini kiralaması için gelip gittikleri bir "savaşçı kahvesi"nde, bir grup kılıçlı kargılı ork oturmuşlar etrafı kesiyorlardı. Onlara doğru yaklaşan Gharut teknik olarak bir ork ama ork değildi. Ufak yaşta esaslı bir lanet yiyerek böyle olduğuna inanıyorlardı. Kafası diğer orklara göre biraz daha fazla çalışıyordu. Savaşa alışkın değil, sohbet ediyor, yağma malı kitapları okuyor bir orkla alakası sadece tipi öyle bir orktu.
Kahveye giriyor, her zamankinden istiyor. Arkadaşları takılıyor buna:
"-Lan Gharut! Savaş var gelecek misin bizimle? Parası da iyi ha. Yağma serbest."
Gharut birden sandalyenin üzerine çıkıyor
"-Kimlerle?"
"-Aşağı bölgeden bir savaş lordu gelmiş. Bilmemnerenin Yüce Karanlıklar Efendisi için bilmemnere eflerine saldıracakmışız."
"-Çok saçma. Resmen özümüze ihanet ediyoruz."
"-Ne özü lan sivri kulaklı taytlı efler işte..."
"-Tabi bizim eğitim kurumlarında öğretmiyorlar biz aslında elflerden gelmeyiz bilmiyor musunuz?"
-Hıhhehehe! Abi olur mu biz niye o zaman gıcığız onlara? Neremiz elf"
"-Bugün her şey değişecek kardeşlerim! Bugün orkların kaderi değişecek!"
Etrafına toplanan bir alay ork'a bakarak nutuk vermeye devam etti:
Gharut: "-Bakın doğada her şey özünü redd eder. Küçüksündür büyürsün, tersini oluşturursun. Bunun
dışında birde işin sosyolojik ve tarihsel boyutu var kardeşlerim. Toplumlar kendinden
başka toplumları dış görünüşleri yüzünden yargılarlar ve kendilerine
benzemeyenleri dışlarlar. Misal cüceler elfleri redd ederken insanlar elflere
bayılır. Çünkü mağarada yaşamaya alışkın çilekeş cüceler narin elfleri pek
sevmezler. Ama insanlar hep ihtişam ve güzellik arzuladıklarından mütevellit
elfleri çekici bulurlar. Bu minval üzerine bizler elflere göre bir yaratığız.
Elflerde bu nefretleri yüzünden bizim düşmanımız."
Bir ork: "-İyide abi cücelere neden gıcığız?"
Gharut: "-O tamamen ekonomik sebeplerin getirisi bir olgu. Bakın goblinler ve cüceler
madencidir. Ama cüceler bizim gibi salt silah ve demir işlemez. Onlar değerli
taşları ve diğer madenleri de işler. Hatta taşı işler. Becerikliler. Bu yüzden
toplumlar kaliteli mal ürettiklerinden dolayı cüceleri tercih ederken
kalitesizlik sebebiyle bizim maden üretimimiz rağbet görmez. Bu sebeple
isterizki cüceler yok olsun maden işleri üzerindeki tekel bize kalsın."
Bir diğer ork: "-İnsanlarla niye anlaşamıyoruz peki?"
Gharut: "-Bak o da kültürel bir mesele. Misal elf ve cüce kültürüne sahip yerleşik insan toplulukları aldıkları kültürün sonucu olarak bizlere kötü gözle bakarken, bizler gibi
göçebe olan ve şaman olan insan toplulukları bizim kültürümüzü aldıklarından
dolayı bize dostken elf ve cücelerin kültürünü alan insanlara düşmandırlar."
Öteki ork: "-Abi peki elimizde mancınık var. Ordu var. Neden hakimiyet kuramıyoruz?"
Gharut: "-Birincisi yağma amaçlı
yaşıyoruz.Yani biz bir yere saldırıken ganimet amaçlı saldırıyoruz. İkincisi
boylara ve klanlara bölünmüş durumdayız. Bu da aramızda birlik olmasını
engelliyor. Üçüncüsü bizim yerleşik bir kültürümüz yok.Yani bir goblin yapı
itibariyle tarım vesair işlerle uğraşamadığından ve göçebe yaşama alışık
olduğundan dolayı yerleşik kültüre alışamaz ve yerleşemez. Bu minvalde devlet
kursak bile ya yerleşik kültürün etkisi altına girerek dahda parçalanırız yada
yönetim kademesi goblin yönetilen başka ırklardan dayanıksız bir yapı kurmuş
oluruz. Birde karanlık efendi faktörü var. Biz goblinler hiç hakim olmayı
denemdik. Daima kendimizden güçlüye baş eğip onunla savaştık.Yani hem içi hemde
dış yapımız buna elvermez. Ama buna bir dur demenin vakti geldi kardeşlerim! Bu savaşların bizim için biteceği zaman geldi!"
Ork'un biri: "-Peki abi sence bu ırklar arası savaşın sonu ne olacak?"
Gharut: "-Elfler hızlı türeyemiyorlar ama hala harpte istekliler. Bu gidişle yakın bir
zamana kadar elfler ya yok olacak ya da başka bir yere göç edip meydanı
kalanlara bırakacak. Cüceler sayıca az. Ama iyi savaşıyorlar ve ekonomileri
sağlam. Uzun süre savaşı sürdürecekler. Ama onların akibeti elflere
benzeyecek. Bu sebeple meydan insanlara kalacak ve eğere yerleşik kültürümüz
olmazsa zamanla eriyip yok olacağız yani öteki ırklar gibi. Zira eğer bir tür
çoğalır ve güçlenirse öteki türleri ya yok eder ya da göçe zorlar. Buna göre
şunu diyebilirim ki ırklar arası savaş bitsede insanlar kendielriyle savaşmayı
sürdürecekler."
O sırada bir grup goblin ve ork ellerinde taş mekana yaklaşmaktadır. Mekandan dışarı taşarlar. Gharut bağırır:
"-Kardeşlerim! Biz orklar yıllarca karanlık efendilerin ve savaş lordlarının emrinde hesapsızca savaştık! Sıra bizde! Meclis kuracağız ve tüm savaş beylerini derdest edip ork birliğini dünyaya göstereceğiz!"
Ellerinde taşla sopayla toplanmış bu goblin sürüsü elbetteki dikkat çekecekti. O bölgenin Karanlıklar Efendisi'ne bağlı kara cüppeli tuhaf varlık bunu görür görmez emrindeki trolleri ve acayip yaratıkları oraya gönderdi. Orklar usul usul dağılırken bağırmaya devam eden Gharut kafasına yediği okla yere yığıldı.
Doğmamış "Ork İhtilali" bir ok darbesiyle son bularak tarihe karışmıştı.
Tabi kısmen. Olaylar sadece Gharut'un öngördüğü şekilde gelişmemişti. Gharut'un akrabaları olan klan, kan davası nedeniyle Karanlık Lord'a savaş açmışlardı. O sırada onu öldürüp kalesindeki prensesi kurtarmaya gelen koca kılıçlı işgüzar bir kahraman da olaya elatınca lord öldürülmüş, ilk olarak orada "Ork İhtilali" başlamıştı.
Bar kavgasından iç savaş çıkarmaya bir anda meyledebilen bu topluluk cüceler misali içki kavgasından kan davasına oradan iç savaşa dek uzanan yolda "Ork İhtilali"nin temellerini atmışlardı. Yüzyıllar sonra büyük Ork Konfederasyonu kurulduğunda meydana "Gharut"un kaslı ve at sırtında büyük bir heykelini yaptılar. Bir ölünün ihtilal yapmasını hiç bir ork fazla anlamamıştı tabi...
SON
21.06.2012-Edirne