Tarihçi, yazar. 19 Temmuz 1987’de
doğdu. 2010’da Trakya Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih bölümünden mezun oldu.
Aynı üniversitede, 2014’te Sosyal Bilimler Enstitüsü’ne bağlı Tarih Anabilim Dalı’nda
Genel Türk Tarihi alanında, “Moğolların Deşt-i Kıpçak Seferleri” teziyle yüksek
lisansını tamamladı. 2009’dan itibaren “Son Gulyabani’nin Yeri” adlı blog
sitesinde öyküler yazmaya başladı, daha sonra çeşitli internet sitesi ve
fanzinlerde, dergilerde araştırma yazıları ve öyküleri yayımlandı. FABİSAD’ın
düzenlediği 2013 GİO Hikâye Yarışması’nda Kumarcı
Bahattin adlı öykü ile dereceye girerek “Öykü Başarı Ödülü” ve Türkiye
Bilişim Derneği’nin düzenlediği “TBD Bilimkurgu Öykü Yarışması 2013’de Hekim Maliguri’nin Acayiplikleri adlı öykü
ile mansiyon kazandı. 2017’de Yedikuleli
Mansur romanıyla GİO Roman Ödülleri’nde dereceye girerek “Başarı Ödülü”
aldı. 2019’da Istrancalı Abdülharis Paşa
romanıyla “GİO En İyi Roman Ödülü”nü aldı. Devrim Kunter’in “Seyfettin Efendi”
çizgi romanlarının bazı ciltlerinde tarih danışmanlığı yaptı. 2021’de “Bölgesel
Kültürel Çeşitlilik Ağı”nın (READ) düzenlediği READ Residency Programı’na (Beş
Ülkede Sanatçılar İçin Misafir Programı) kabul edilerek bir ay boyunca
Arnavutluk’un başkenti Tiran’da misafir edildi.
Ödüller:
-FABİSAD-GİO Ödülleri-2013, Öykü Başarı Ödülü-“Kumarcı Bahattin“. (27.04.2013)
-Osmanlı
taşrasında 18. yüzyılda ortaya çıkan güç odaklarına değinilen podcast:
"Osmanlı Devleti'nde Toplumsal Değişim ve İktidarın Kısıtlanması
Tartışmaları", Doç. Dr. Ali Yaycıoğlu, Prof. Dr. Baki Tezcan ve Onur
Kalkan: https://www.youtube.com/watch?v=LSh9GJdGPf4&feature=youtu.be
-Ahmet HEZARFEN, Rumeli ve Anadolu Âyan ve Eşkıyası 1-Osmanlı Arşiv
Belgeleri, Kaynak Yayınları, İstanbul 2002.
-Ahmet HEZARFEN, Rumeli ve Anadolu Âyan ve Eşkıyası 3-Osmanlı Arşiv
Belgeleri, Kaynak Yayınları, İstanbul 2004.
-Ali Rıza GÖKBUNAR, Türk Maliye
Tarihinde Ayanlık Kurumu(Rantiyer Bir Sınıfın Oluşum Mücadelesi), Ekin Yayınevi, Bursa 2007.
-Alper BAŞER, Eşkıyalıktan Ayanlığa Kırcaalili Emin Ağa, Çizgi
Kitabebi, Konya 2014.
-Aysel YILDIZ, Kenar Adamları ve Bendeleri: Tirsinikli
İsmail Ağa ve Alemdar Mustafa Paşa'nın Adamları-Manuk Mirzayan ve Köse Ahmed
Efendi, Kitap Yayınevi, İstanbul 2018.
-Aysel YILDIZ-Yannis SPYROPOULOS-M. Mert SUNAR, Payitaht Yeniçerileri-Padişahın “Asi”
Kulları (1700-1826), Kitap Yayınevi, İstanbul 2022.
-Ensar KÖSE, Ağalar: Konya Aladağ’da Âyan Bir Türkmen Ailesi (1680-1880),
Vakıfbank Kültür Yayınları, İstanbul 2023.
-Enver Ziya KARAL, Selim III'ün
Hat-tı Hümayunları / Nizam-ı Cedit (1789-1807), Türk Tarih Kurumu, Ankara
1988.
-Ertan ÜNLÜ, 18.Yüzyılın İkinci Yarısında Osmanlı’da Sarraflar ve
İlişki Ağları, Timaş Yayınları, İstanbul 2024.
-Fatma Gül KARAGÖZ-Uğur BAYRAKTAR, Osmanlı İmparatorluğu’nda Toprak
Sahipleri ve Çiftliğe Farklı Bakışlar, Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul
2023.
-Hamiyet Sezer FEYZİOĞLU, Bir Osmanlı Valisinin Hazin Sonu-Tepedelenli Ali Paşa İsyanı,
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul 2017.
-İsmail Hakkı UZUNÇARŞILI, Meşhur Rumeli
Ayanlarından Tirsinikli İsmail, Yılık oğlu Süleyman Ağalar ve Alemdar Mustafa
Paşa, Türk Tarih Kurumu, Ankara 2010.
-(Roman tavsiyesi) Maurus
JOKAİ, Yanya Aslanı ve Yeniçerilerin Son Günleri, Destek Yayınevi,
çev. Mert Akcanbaş, İstanbul 2011.
Tirsiniklizade
İsmail Ağa ve Dönemi (1796-1806), Yeditepe Yayınevi, İstanbul 2009.
-Muharrem Varol, Ayanlıktan İlmiyeye Bir Hanedanlığın Öyküsü: Siroziler, Timaş
Yayınları, İstanbul 2021.
-Murat ÇULCU, Sikkesiz Sultanlar-Türkiye’de Mafia’laşmanın
Kökenleri-II, E Yayınları, İstanbul 2002.
-______, Düşmüş Ocağa Yanıyor-Türkiye’de Mafia’laşmanın
Kökenleri-III, E Yayınları, İstanbul 2003.
-______, Kan Defteri-Türkiye’de Mafia’laşmanın Kökenleri-IV, E
Yayınları, İstanbul 2005.
-______, Derin Suçun Küresel Otoritesi-Türkiye’de Mafia’laşmanın
Kökenleri-V, E Yayınları, İstanbul 2008.
-______, Şeytan’ın Çocukları-Türkiye’de Mafia’laşmanın Kökenleri-VI,
E Yayınları, İstanbul 2010.
-Robert ZENS, “Pazvantoğlu Osman Paşa ve Belgrad Paşalığı 1791-1807”, Osmanlı
İmparatorluğu'nda İsyan ve Ayaklanma, ed. Jane HATHAWAY çev. Deniz
BERKTAY, Alkım Yayınevi, İstanbul 2010, s. 141-164.
-Stanford J. SHAW, Eski ve Yeni Arasında Sultan III. Selim
Yönetiminde Osmanlı İmparatorluğu, Kapı Yayınları, İstanbul 2008.
-Süheyla YENİDÜNYA GÜRGEN, Devletin Kâhyası, Sultanın Efendisi Mehmed
Said Halet Efendi, Dergah Yayınları, İstanbul 2018.
-Yuzo NAGATA, Tarihte Ayanlar-Karaosmanoğulları Üzerine Bir İnceleme,
Türk Tarih Kurumu, Ankara 1997.
-______, Muhsin-Zâde Mehmed Paşa ve
Ayanlık Müessesesi, Akademi Kitabevi, İzmir 1999.
-Yücel ÖZKAYA, Osmanlı İmparatorluğunda Dağlı İsyanları (1791-1808),
Ankara Üni. DTCF Yayınları, Ankara 1983. (Yeni basımı: Türk Tarih
Kurumu Yayınları, Ankara 2020).
-______, Osmanlı İmparatorluğu’nda Âyânlık(Doçentlik Tezi), Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya
Fakültesi Yayınları, Ankara 1977.
-Yüksel ÇELİK-Fatih YEŞİL, Osmanlı Modernleşmesinde Tereddüt ve
Teceddüt Yılları (1768-1908), Vakıfbank Kültür Yayınları, İstanbul
2023.
(Daha önce 2017'de Getik Fanzin'de yayımlanmıştır. MBY)
Sayısız
yıldızın gökyüzünü şenlik alanına çevirdiği sıradan bir bozkır gecesinde,
Zaporojya Siç’inin kalbi olan Khortitsia adasında, arasına toprak doldurulmuş
tahtadan tabyaların ardındaki Kozaklar kısmen huzurlu bir uykudaydı. Kulelerde
çubuk tüttüren gözcülerle esir aldıkları kadınları kovalayanların
haricindekilerin ayık olmadığı bu hengâmede duyulan yegâne ses yarı ayık bir
kobzarın tıngırdattığı tellerden yükselen yanık bir ezgiydi. Gecenin ahengini
bozmadığından kimsenin susturmaya el vermediği bu ses, sağdan soldan yükselen
cırcır böceklerinin sesi kadar doğal sayılıyordu.
Tüfek elde bekleyen gözcüleri
huzursuz eden bir sessizlik vardı. Gürültüsü patırtısı eksik olmayan bozkırın
bu gece susmasını baskın alameti sayıyor, Tatar atlılarının olası kıpırtılarını
sezebilmek için gözlerini çayırlardan ayıramıyorlardı. Derken her birisini
“ölüm sessizliği” korkusundan kurtaracak bir vaveyla koptu. Khortitsia’nın öte
ucundan ayaklanıp merkeze doğru yürümekte olan bir güruh peyda olmuştu.
Ellerindeki meşaleleri savurarak, tüfeklerini, piştovlarını ateşleyerek, bağıra
çağıra yürüyorlardı. Kimi Kozakça, çok azı Tatarca ve Kalmuk dilinde
yankılanan: “Yakaladık! Yakaladık!” sesleri eşliğinde tufan misali ilerleyen
kalabalığın geçtiği yerde ışıklar yanıyor, pencere ve çatılardan karşılıklı
küfürler savruluyordu.
Birkaç kişi yumruk sallayarak
kalabalığa saldırsa da sonradan onlar da güruhun ardına takıldı, böylece
dehşetli bir kalabalık atamanın kaldığı iç istihkâmın kapılarına dayandı. Nöbetçiler
hayır mı şer mi olduklarını bilmedikleri kalabalığı görünce tüfeklerini
kalabalığa doğrultup haykırdılar:
“Mahkeme isteriz! Katili yakaladık!
Ataman Sirko yargılasın, onun adaletine güveniriz!”
Kozakların töresince her türlü karar
atamanların ağzına baktığından nöbetçiler çaresiz birbirlerine baktılar.
Kozakların muhtemelen bir içki yahut kadın kavgasında cinayet işlemiş birini
tutup getirdiklerini düşündüler ama böylesine bir kalabalığın adi cinayet için
toplanmayacağı açık olduğundan başka bir Kozak beyinin, atamanı ele geçirmek
için tuzak kurabileceğini düşünüp kapıları tutmaya devam ettiler. Kapıdakilerin
huzursuz hali iç istihkâmın kulelerinde, duvarlarında bekleyen diğer gözcüleri
de tedirgin etmiş, tüfekleri ve piştovlarıyla birlikte küçük metris toplarını
dahi kalabalığa doğru çevirmişlerdi. Gözcü kalabalığa seslendi:
“Bu hangi katildir ki gecenin
köründe Kozakların yarısını hem de birbirlerinin lisanına yabancı Tatarlarla
Kalmukları peşine takıp atamanın kapısına getirsin?”
Kalabalığın içinden yaşını başını
almış bir Kozak küfrederek gözcüye bağırdı: “Bu kadar insan alelade bir kadın
cinayeti için toplanmadı ya! Siç’e musallat olan, çocukların canını alan katili
yakaladık!”
“Bizi onlar harekete geçirdi. İlk
onlar fark edip yakalamamızı sağladı opiri!”
Tatarlardan biri de üstüne vazife
gibi kendi lisanında haykırdı: “Yakalagan! Oburı biz yakalagan!”
Gözcüler “opir” kelimesini duyunca
tekrar dönüp birbirlerine baktılar. Rusların “upir”, Ukrainlerin ve Kozakların
“opir” dediği şey bozkırın sayısız kocakarı masallarından biriydi. Bozkırların
da ötesinde Eflaklıların, Boğdanlıların, Lehlerin hatta Nemselilerin
topraklarında farklı isimlerle zikredip veba vurmuş köylerin, sebepsiz ölülerin
kaynağı sayarlardı. Toplu tüfekli Osmanlı askerlerinden hatta atlarıyla ölüm
saçan Tatarlardan yüz geri etmediklerinden, böylesine bir batıl itikat
karşısında ne yapacaklarını şaşırmışlardı.
Gözcülerden biri güldü: “Ataman
Sirko’yu bu vakitte kocakarı lakırdıları için ayağa kaldırırsanız yatana değin
hepimizi kılıçtan geçirir söylemedi demeyin!”
Kalabalığın ortasından bir yerden
rahiplerin ve keşişlerin öfkeli homurdanmaları duyuldu: “Duamıza halel
getirmeyeceğini bilsek yüz bin kere sövmüştük gelmişine geçmişine! Kutsal suya
batırılmış iplerle, ayin cüppesiyle biz zapt ettik habisi. Var söyle Ataman
Sirko’ya! Cesareti var ise görsün ve versin kararını. Yalanımız varsa topumuz
birden Tatarın kılıcına gelelim!”
Muhafızlar homurdanmalar ve küfürler
karşısında çaresiz kalmışlardı. Olası bir baskına karşı iç istihkâmda uyumakta
olan diğer Kozakları da uyandırıp silahlandırarak Ataman’ın kaldığı eve giden
yolda öbek öbek dizildiler.
O esnada Kozak Atamanlığı’nın asıl
atamanı Ivan Samoylovych’i Kırım yolunda esir aldığı için dolaylı olarak
atamanlığını ilan etmiş olan Kosh Atamanı İvan Sirko, sabık atamanın evindeydi.
Esir aldığı atamanın yatağında Kırım Seferi esnasında mirzalardan birinin
köşklerinden kaçırdığı iki Kafkasyalı dilberin arasında uzanmış tavanı
seyrediyordu. Kollarını bir anlığına dilberlerden çekerek yatağın kenarında
duran sehpaya uzandı. Sehpanın üzerindeki Arap harfleriyle yazılmış name-i
hümayunu alarak öfkeli gözlerle seyretti.
Osmanlı Sultanı IV. Mehmed Han,
gönderdiği name-i hümayunda Osmanlı’ya tâbi olmasını istiyordu. Teslimiyet
ibaresini okuyan Sirko’nun öfkesi her seferinde katlanarak artıyordu. Bir
önceki sene Zaporojya Siç’ini zapt etmek üzere gönderilmiş Osmanlı birliğinin
tamamını katledip ta Kırım’a kadar inen, Bahçesaray ve Akmescit’i vurup geri
çekilen, Kırım Han’ını geri çekilmeye zorlayan kendisiydi. Kılıç zoruyla aldığı
atamanlığı Türklerin eline teslim etmesi isteniyordu. Odasının kapısı vurulup
kendisine seslenilince yattığı yerden gürledi:
İvan Sirko’nun mevcut öfkesi bu sözü
duyunca en yüksek raddesine çıktı. Kafkasyalı dilberlerin uykusunu hiçe sayıp
baş ucunda asılı duran kılıcını duvardan indirdi. Bir sıçrayışta yataktan çıkıp
kapıyı açtı. Karşısında çaresizce bekleyen gözcünün yakasına yapıştı:
“Benimle alay mı ediyorsun?”
“Israr ediyorlar Yüce Ataman. Biz de
ihtarda bulunduk ancak sizin huzurunuzda yargılama istediler.”
“Adamları sağlı sollu dizip
silahları hazır ettikten sonra içeri alın. Tahtımı da kapının önüne çıkarın.
Eğer bir tuzaksa yahut Ukrain köylülerinin safsatasıysa bedenlerini kana ve
baruta doyuralım!”
İvan Sirko’nun uyanması iç
istihkâmdaki hazırlıkları hızlandırmıştı. Atamanın tahtı evin önüne çıkarılıp
tüm muhafızlar ve gözcüler hazırlandı. Mahkemenin kâtibi dahi uyandırılıp
genişçe bir masanın başına okka ve divit takımı ile oturtuldu. İstihkâmın
kapıları açılınca eli meşaleli güruh tahtın önüne kadar atamanın adamlarının
nezaretinde ilerledi. İvan Sirko tüm haşmetiyle kapıda görünüp tahtına oturduğu
esnada güruh saygıyla eğildi.
“Beni bu vakitte uyandırmaya cesaret
edişinizi cezalandırmalı mı ödüllendirmeli mi? Kapıma neden geldiniz?”
Atamanın ordusunda da savaşmış
gedikli Kozak savaşçılarından birisi öne çıktı: “Çocuklarımıza musallat olan,
Hristiyanların kanını döken habis opiri yakaladık Yüce Ataman.”
“Bunun için mi uyandırdınız beni?
Töre bilmez misiniz? Kafasını neden kesip, kalbine kazık çaktıktan sonra cesedi
yakmadınız?”
“Yüce Ataman biz buna niyetlendik
ama rahip efendi durum biraz karışık olduğundan senin emrin olmadan böyle bir
işe kalkışmamızın suç olabileceğini söyledi. Biz Kozaklar senin sözün üstüne
yemin ettik. Senin sözüne aykırı hareket etmek istemedik!”
O esnada kalabalığın önüne çıkan
rahip ellerini göğe uzattı: “Hristiyanlık âlemi bizim bu gece yakaladığımız
iblis misali bir kötülüğü daha önce görmemiştir. Açılın! Açılın da o iblisi
Yüce Ataman da görsün!”
Kalabalık açılmaya başlayınca
rahiplerden ve keşişlerden oluşma bir çember meşalelilerin arasında kaldı.
Rahipler ellerinde tuttukları urganlara asılarak Sirko’nun huzuruna kadar
yaklaşmışlardı. İki-üç tanesi kenara çekilince İvan Sirko rahiplerin urganlarla
sıkıya bağlayıp aralarında tuttukları şeye şaşkınlıkla baktı. Tahtından
fırlayan ataman rahiplere yaklaşarak sordu: “Yakaladığınız opir bu mu? Bir
motanka bebeği mi? Hangi köylüden yağmalandığı meçhul bir motanka bebeği için
mi beni uyandırdınız?”
Sözlerindeki alaycılık ve öfke
adamlarına da sirayet etmişti. Ukrainlerin eski zamanlardan beri taşıya
geldikleri inanışları gereği saz parçalarından ve artık giysi bezlerinden
yapılan bu bebekler yeni evli çiftlere yahut çocuklara hediye edilirdi. Rahip
atamana durmasını işaret ederek elindeki haçı motanka bebeğine doğru uzattı.
Oyuncak bebeğin olduğu yerde canlıymış gibi kıpırdandığına ve yarığa benzer
ağzından çıkan sivri dişlerine şahitlik eden ataman elini kılıcına götürdü.
Motanka bebeğinin üzerindeki lekelerin kan lekesi olduğunu, o ürkütücü ağzı
gördüğü zaman idrak etti.
“Rahip efendi bu nice iştir? Bir
motanka bebeği hem cana gelsin, hem can alsın olacak iş mi?”
“Bunları Ukrainler yeni gelinlere
çabuk çocuk sahibi olması için hediye ederler. Çocuklara hediye edilmesindeki
maksat başkadır. Bir çocuk hasta olursa kukla çocuğun hasta yatağına yatırılır çocuğun
üstündeki hastalığı kendi üstüne çeksin diye. Ukrainler buna inanırlar.”
“Nasıl yakaladınız bu kötülüğü?”
“Üç gündür çocuklarımızın ölmesinden
Tatarlar şüpheye düşmüşlerdi. Aralarında hem Kırım’ı hem Eflak ormanları daha
önce görenler de var, bir opir musallatını daha başlangıcında tanıyan kimseler
neticede. Ahali huzursuzlanmasın diye hep birlikte sokakta dualarla devriye
gezdiğimiz esnada yakaladık bu motanka bebeğini. Bize de saldırmaya kalktı ki
dualarımız olmasa hepimiz ölebilirdik! Onu zapt edince Tatarlar böylesine bir
şey görmediklerini söylediler ama ben ne olduğunu anladım. Ukrain muhacirlerden
birisinin, daha önce bulunduğu yerde opir musallatına uğramış bir çocuğu olmalı.
Çocuğun hastalığı bu motankanın bedenine yerleşti. Ardından geceleri tıpkı bir
opir gibi dolaşmaya başladı!”
“Bana getirmenizin nedeni nedir?”
“İnsan olsa kanunlarımızda yeri
belli. Ama kanunlarımızın görmediği bir varlık bu. Günahlarımız ve asiliğimiz
başka kötü ruhları da buraya celp etmesin diye senin mahkemeni diliyoruz Yüce
Ataman!”
İvan Sirko hala olduğu yerde
kımıldanıp hırıldayan motanka bebeğini seyretti bir süre. Ardından aklına bir
şey gelmiş gibi evinde hazırlanırken kemerine sıkıştırdığı name-i hümayunu
çıkardı. Bir süre muzaffer bir ifadeyle hem nameye hem motanka bebeğine
baktıktan sonra adamlarına boş bir fıçı getirmelerini diledi. Dualı urganlar,
ayin cüppesi ve birkaç haç ile bezenmiş motankayı boş fıçının içine hapsederek
çiviletti. Yan yatmış fıçı kıpırdanmasın diye adamlarından biri fıçının üzerine
yattı.
Ataman masa başına yürüyüp kâtibin
omuz başına tüneyince diğer Kozaklar da merakla onun yanına doluşup masayı
seyretmeye başladılar. İvan Sirko onlara hitaben haykırdı: “Türklerin Sultanı
teslim olmamızı emrediyor. Madem kulları olarak görüyor bizi o halde sultana
layık bir hediye göndermemizi de garipsemez!” Bu sözleri duyan Kozaklar ilkin
hiçbir şey anlayamadılar ancak fıçıya hapsedilen şeyi göz önünde bulundurunca
keyifle gülüp kahkaha attılar. Osmanlı sarayının koridorlarında dolaşacak
dehşeti hayal ettiler bir anlığına.
Hava inceden alacakaranlığa
bürünmekteyken İvan Sirko kâtibin sırtına vurdu: “Sadece hediye göndermek
Kozaklara yakışmaz. Bize yazdığı nameye karşılık bir nameyle cevap vermeli
Sultan’a! Haydi yazmaya başla! Aynen şu şekilde: Seni Türk şeytanı…”
(Not: İlya Repin’in “Türk Sultanına
Mektup Yazan Zaporojya Kazakları” adlı ünlü tablosu ve Ukrayna halk
inançlarından ilham alınarak yazıldı. MBY)
Seyircilerden gelen yoğun istek üzerine hazırladığım, program olmaksızın okültizm, cadılık ve büyü inanışlarıyla, bu konular etrafındaki kavramlarla alakalı bir okuma önerileri listesi.
Okült, Cadılık ve Büyü-Resimli Tarih, Christopher Dell,
Tüm Çağların Gizli Öğretileri, Manly P. Hall
Büyünün, Cadılığın ve Okültizmin Tarihi, W. B. Crow
Okültizm, Büyücülük ve Kültürel Modalar, Mircea Eliade
Cadılık, Malcolm Gaskill
Cadıların Günbatımı, Ahmet Güngören
Doğu Büyüsü, İdris Şah
İstanbul Gizemleri, Giovanni Scognamillo
Ortaçağda Büyü, Richard Kieckhefer
Eski Yunan ve Roma'da Büyü ve Büyücülük, ed. Bengt Ankarloo-Stuart Clark
Ortaçağ Avrupası'nda Cadılar ve Cadı Avı-Haydar Akın
Çocuk Cadılar ve Çocuk Cadı Avı-Haydar Akın
A'dan Z'ye Büyüler, Recinal Scoot
İnanç Sözlüğü, Orhan Hançerlioğlu
Gizli Bilimler Ansiklopedisi, Anette Von Heinz-F.K
Okültizm ve Enerji-Geçmişten Bugüne Gizemcilik, Ferda Ercan Uyulan
Okültizm (Tarih Boyunca Gizli Bilimler), M. Reşat Güner
Kadim Cadılık Öğretisi Wicca, Erhan Altunay
Antik Mısır Büyüleri, E. A. Wallis Budge
Cadı Çekici-Malleus Malleficarum-haz. Heinrich Kramer-James Sprenger
Karşı Büyü, Bran O. Hodapp-Iris Rinkenbach
Elizabeth Dönemi Okült Felsefe, Frances A. Yates
Dr. Bedri Ruhselman Dönemi ve Sonrası Türkiye'de Ruhçuluk, Sertaç Mehmet Temizel
Hititlerde Ritüel ve Büyü, Sevgül Çilingir Cesur
Doğu ve Batı Kaynaklarına Göre Ruhçuluk ve Reenkarnasyon, Giovanni Scognamillo, Arif Arslan
Büyü, Cemal Anadol
Anadolu Büyüleri, İsmet Zeki Eyüboğlu
Geleceğinizin Anahtarları, Giovanni Scognamillo
Tılsım ve Büyü Nasıl Bozulur, T. Mete Şener
Cinci Büyüleri (Yıldıznâme), İsmet Zeki Eyüboğlu
Anadolu İnançları, İsmet Zeki Eyüboğlu
Doğu ve Batı Kaynaklarına Göre Büyü, Giovanni Scognamillo-Arif Arslan
Kazıklı Voyvoda Vlad Drakula (1431-1476) hakkında ana kaynaklar, araştırma eserleri ve ilgili romanlar hakkında detaylı bibliyografya.
Ana Kaynaklar:
-Anonim, 16. Asırda Yazılmış Grekçe Anonim Osmanlı Tarihi-Giriş ve Metin (1373-1512),
haz. Şerif Baştav, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Yayınları,
Ankara 1973.
-Anonim, Tevarih-i Âl-i Osman (F. Giese Neşri),
haz. Nihat Azamat, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Basımevi, İstanbul
1992.
-Angiolello,
Giovan Maria, Fatih’in İçoğlanı
Anlatıyor-Fatih Sultan Mehmed, çev. Pınar Gökpar, Profil Yayıncılık,
İstanbul 2011.
-Aşıkpaşazade,
Tevârih-i Âl-i Osman, haz. Kemal
Yavuz-Yekta Saraç, Bilimevi Basın Yayın, İstanbul 2007.
-Atik,
Kayhan, Lütfi Paşa ve Tevârih-i Âl-i Osman,
Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara 2001.
-Babinger, Franz, Fatih Sultan Mehmet ve Zamanı, çev. Dost
Körpe, Oğlak Yayıncılık, İstanbul 2010.
-Danişmend, İsmail Hami, İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi, Cilt
1, Doğu Kütüphanesi Yayınevi, İstanbul 2011.
-Decei, Aurel, “Eflak”, İslam Ansiklopedisi, Cilt 4, Milli Eğitim
Basımevi, İstanbul 1977.
-Dramalı, Zeynep, Tarihi Tersten Okumak, Yeditepe
Yayınları, İstanbul 2004.
-“Eflak”, Türk Ansiklopedisi, Cilt 14, Milli Eğitim Basımevi, Ankara 1966.
-Florescu, Radu R., McNally, Raymond
T., Drakula ya da Kazıklı Voyvoda-Eflak Prensi III. Vlad Tepeş'in Yaşamı,
çev. Ali Cevat Akkoyunlu, Doğan Kitap, İstanbul 2000.
-Fransa Historia Üniversitesi Tarih
Kurumu, Osmanlı İmparatorluğu Tarihi,
çev.Şiar Yalçın, İstanbul 2003.
-Joseph
von Hammer, Büyük Osmanlı Tarihi,
çev. Mehmet Ata, Cilt I-II, Sabah Yayınları.
-Jorga, Nicolae, Osmanlı Tarihi, Cilt 2, çev. Nilüfer
Epçeli, Yeditepe Yayınları, İstanbul 2005.
-Karg, Barb, Spaite, Arjeani,
Sutherland, Rick, Her Yönüyle Vampir,
Arkadaş Yayınevi, Ankara 2011.
-Scognamillo, Giovanni, Dehşetin Kapıları, Kamer Yayınları, İstanbul 1997.
-Tansel, Selahattin, Osmanlı Kaynaklarına Göre Fatih Sultan Mehmed’in Siyasi ve Askeri
Faaliyeti, TTK Basımevi, Ankara 1999.
-Uzunçarşılı, İsmail Hakkı, Osmanlı Tarihi, Cilt 1, Türk Tarih
Kurumu Basımevi, Ankara 1994.
-Zinkeisen, Johann Wilhelm, Osmanlı İmparatorluğu Tarihi, çev.
Nilüfer Epçeli, Cilt 2, Yeditepe Yayınları, İstanbul 2011.
Makaleler ve Ansiklopedi Maddeleri:
-Dramalı, Zeynep, “Drakula”, Hürriyet Tarih, 5 Şubat 2003, (Hürriyet
gazetesi) İstanbul. -Griua, Catalin,
“Drakula: Vampir Kont”, National
Geographic Türkiye, Şubat 2010, İstanbul.
.jpg)
